Er was een tijd dat ik bij het woord 'spiritualiteit' spontaan jeuk kreeg. Ik zag meteen iemand op blote voeten in een gewaad, chakra’s reinigend onder een maan van papier-maché. Met een kristal in de hand en een klankschaal op het hoofd. Leuk voor op tv. Niet voor mij.
Mijn vriendin Léanne dook op een dag vol overgave in de wereld van etherische oliën. “Ga je mee?” vroeg ze. “Jij met je oliën,” zei ik altijd met een spottende grijns. Totdat ik vlak voor mijn hbo-scriptieverdediging ziek werd en ze me een druppel oregano gaf. Don’t try this at home, we waren aan het testen hoe heftig het was (en oregano is dat kan ik je vertellen). Ze was net begonnen – nu is ze de grootste olie-goeroe van Nederland die echt álles van de oliën weet (echt waar, kijk maar op haar website) en me inmiddels van On Guard capsules heeft voorzien omdat die beter bij me passen.
De dag erna voelde ik me topfit. Maar ik stond wel te boeren alsof ik net uit een houtgestookte pizzaoven was komen rollen. We lagen in een deuk, maar ik was wél geslaagd. En ergens dacht ik: hè… het werkte dus wél? Verdunde lavendel op rode vlekjes, wild orange voor wat energie... ineens vond ik het niet meer zo vaag. Maar goed – ik bleef roepen: ik zweef niet. Ik ben niet spiritueel. Ik vind het gewoon… interessant.
Ik ging haar een beetje helpen, want het was leuk, die olietjes. Maar intussen had ze mij allang niet meer nodig. Haar werk is nu haar roeping. Mensen voelen zich gezien, gehoord én geholpen. Zonder zweverigheid.
Ik had ondertussen zelf ook zo mijn ontdekkingen. Tarot vond ik bijvoorbeeld al langer fascinerend. Niet als toekomstvoorspeller, maar als spiegel. Als iets dat je even aan het denken zet. En ja, ik las mijn horoscoop op Catharinaweb, zeker de beschrijving van mijn sterrenbeeld. En ja, dat klopte soms verontrustend goed. Dus ergens... zat er toch een sprankje spiritueel besef. Of gewoon nuchtere nieuwsgierigheid?
Toen corona kwam, begon ik sieraden te maken. En welk materiaal trok me het meest? Edelstenen. Omdat ze mooi zijn, maar ook omdat ze voor veel mensen betekenis dragen. Op markten vroegen mensen: “Waar staat deze steen voor?” En dus ging ik me erin verdiepen. Steeds een beetje meer.
De producten op mijn kraam breidden zich uit. Dromenvangers, Balinees houtsnijwerk – allemaal artikelen met een verhaal. Ik ontdekte: ik wil geen spullen verkopen. Ik wil dingen delen die ergens over gáán. Mijn kraam ontplofte van de mooiste schatten met verhalen uit Bali, Marrakech en Ibiza!
Maar toen werd het december 2024. Mijn lijf besloot het spannend te maken: een inwendige bloeding. Drie liter bloedverlies. Sindsdien is mijn energie nog steeds een soort aflopende batterij. Markten? Geen optie meer. Dus ik ging verder met waar ik nog wél energie voor had: mijn webshop. Vanuit bed. Langzaam. Met aandacht.
Ik breidde uit. Edelstenen, de etherische oliën van Léanne (dōTERRA), natuurlijke geurkaarsen (meer daarover binnenkort). En omdat ik vooral veel in bed lag, begon ik weer met tarot. Maar dat eeuwige opzoeken in boekjes? Vermoeiend. Dus ik besloot: dan maak ik gewoon mijn eigen deck. Tekeningen, betekenissen, alles. Crea Bea was wakker.
En zo ben ik dus… hier. In een wereld van de ontwikkeling van kwalitatief goede, natuurlijke en heerlijk geurende betekenisvolle kaarsen, de mooiste kristallen en een unieke collectie tarotkaarten die ik probeer 'bij elkaar te crowdfunden'. Niet omdat ik zweef. Niet omdat ik mezelf spiritueel noem. Maar omdat ik het oprecht boeiend vind. Omdat dingen met betekenis me raken. Omdat ik geloof dat schoonheid, gevoel en verwondering gewoon hand in hand kunnen gaan met een gezonde portie nuchterheid en boerenverstand.
Ik zweef niet.
Ik ben niet spiritueel.
Ik vind het gewoon interessant.
En voor je het weet heb je een ladekast vol edelstenen, een oliecollectie die ruikt alsof de Efteling is geëxplodeerd, en lig je tarotkaarten te trekken met een warmtekussen op je buik, lavendel op je polsen en een edelsteen in je beha in je bed.
Zonder gewaad.
Zonder klankschaal.
Met sokken aan.
De oreganoboeren, die zijn inmiddels verruild voor dōTERRA On Guard boeren.
Dus nee, ik zweef niet.
Ik ben een nuchtere Nederlander, die met een beetje hulp van vrienden en wat olie weer langzaamaan markten begint te draaien. Met een vleugje glitter… en in plaats van oragano een tikkeltje speculaaslucht!
